Als je bedenkt dat een baby in de baarmoeder 24 uur per dag, non-stop toegang
heeft tot voeding en ook non-stop wordt gevoed via de navelstreng, is het niet
meer dan logisch te bedenken dat deze behoefte, zodra het kindje geboren is,
niet ineens weg is. De baby moet leren bij elke voeding iets meer te drinken,
waardoor het weer een tijdje zonder voeding kan. De maagcapaciteit moet de tijd
krijgen te groeien en, zoals we eerder zagen, hebben ook de hersenen een
frequente toevoer van melk met glucose nodig voor de ontwikkeling. Voedingen in
de nacht zijn dus in fysiologisch opzicht noodzakelijk.
Bovendien zijn de tastzin en het zicht de belangrijkste zintuigen van een baby, het
‘binnen bereik zijn’ van de moeder sluit hierop aan. Dit leidt ertoe dat samen
slapen (ook) zeer wenselijk is: het kindje heeft wanneer het wil, toegang tot de
borst. En de borst is dan niet alleen een voedingsbron, maar ook een plek van
koestering en huidcontact met de moeder. Nabijheid van de moeder geeft baby’s
een gevoel van veiligheid. Dit lijkt er voor te zorgen dat baby’s die op verzoek
worden gevoed (zowel overdag als ‘s nachts) in het algemeen minder huilen en
tevredener ogen.

Ook voor de moeder heeft het geven van nachtvoedingen de nodige voordelen.
Frequent voeden zorgt voor een verhoogde prolactinespiegel, hetgeen de
melkproductie op peil houdt. Een verhoogde prolactinespiegel onderdrukt
bovendien de vruchtbaarheid, wat zorgt voor een natuurlijke verlenging van de
periode tussen twee geboorten. En het langdurig, regelmatig geven van
borstvoeding wordt geassocieerd met een verkleinde kans op borstkanker. Met
het oog op de (nacht)rust is het van belang te melden dat die verhoogde
prolactinespiegel ook zorgt voor een verbeterde kwaliteit van de slaap. De
oxytocine die vrijkomt tijdens nachtvoedingen zorgt er bovendien voor dat
moeders ook snel weer in slaap vallen, vrouwen worden er rustig en kalm van.
Op basis van bovenstaande kan dus geconcludeerd worden dat fysiologisch
gezien nachtvoedingen zeer normaal zijn voor baby’s, in ieder geval voor de
eerste zes maanden en mogelijk langer.

Niet alleen de autonomie van de moeder vinden we belangrijk, ook de
zelfstandigheid en onafhankelijkheid van een kind wordt al vanaf de vroege
kinderjaren gestimuleerd. Dit begint al met ideeën over slapen, troosten en
verwennen. Hieruit volgt automatisch dat doorslapen in een eigen bedje als zeer
wenselijk wordt beschouwd, evenals het zelf in slaap moeten kunnen vallen.
Nachtvoedingen en veel voedingen gedurende de dag, worden alleen
noodzakelijk geacht voor zeer jonge baby’s. Het aan de borst troosten van een
huilende baby wordt gezien als verwennen.

Richtlijnen van consultatiebureaus en geadviseerde literatuur bekrachtigen
bovengenoemde standpunten, welke vervolgens sterk borstvoedings-
ondermijnend werken.
Concluderend kan dus gesteld worden dat kunstmatige zuigelingenvoeding
getalsmatig de norm is in Nederland (meer mensen geven op lange termijn
kunstmatige zuigelingenvoeding dan borstvoeding) en wordt hiermee als
‘gewoner’ gezien dan borstvoeding. De gedachte van autonomie van moeder en
kind stimuleert het apart slapen en in slaap vallen, hetgeen nadelig werkt voor de
borstvoeding dan wel de moedermelkproductie.
Hoewel dus fysiologisch is aangetoond dat het normaal is dat baby’s niet
doorslapen en wel behoefte hebben aan nachtvoedingen, wordt dit door ‘de
maatschappij’ niet gesteund. Langer of meerdere nachtvoedingen geven is
maatschappelijk gezien niet de norm.